İ: konuşucak çok şey var da, delirmenin eşiğindeyim şimdi, teğet! geçerse belki sonra.. bu belki hoşuna gider, hem insanlar mutlu olmalı, mutlu! :)
E: belkide ölümün kanadını kırdığı yerde başlar martı uçmaya.. öyle mesut olabilmeli insan bacı kalfa bacı kalfa ıçmak uçmak uçmak istiyorum diye haykırmalı içindeki bütün martılar. ve sen bir martının diğer martılara rağmen kapıp kaçtığı simitin bir parça susamı olabilmelisin hayatta. konuşmalı insan yaada sustuğu yerden başlamalı yaşamaya:) öyle güzel ki...
İ: Dirim kısa ölüm uzundur cehennette herhal abiler dedi bir, aylandı aklından çok cambaz, gecenin mumuydu kahin oldu sonra hep birlikte aktı sanki hep birlikte derkenki sahneyi, kendini anladı ya! yağmur yağdı, yağmur yağdı.. hep yağıyormuş gibiydi oysa yağmur kendinden çıktı sonra, uçurumlar çok da yetiyordu uçmaya onlara da baktı onlara da sonra soyundu işte hala çırılçıplak dedi bir.balığım öldü.ölüsüyle sanıyoruz artık kendimizi.Oğullar oğulluktan sessizce çekilmesini bilmelidir abilerve çıkar sonra birbaşınalığı alır yürür kendi başına ve illa sus diyip!!mor külhaniler hatırlayıp bakarbakamadıklarına, unutmayla bir..- şiirimizi yazamadık abiler.. ve daha çok..
E: her yağmurda ağlardı çiçeklerve ihtiyacı olansuyadır susuz özlemleriinsan en çok canını yakanı mı özler yüzüme çarptıkça tokat gibi yağmur canımı yakar yaktıkça yakar yaktıkça yağmur söndürür ateşimi . peki hem yakan hem söndüren hem ateş hem su peki hem ağaltan hem özlenen peki.. nerde kalmıştı hayat?
İ: ruh artık özgür
E: ruh özgürleştikçe darbelere mahkum..
İ: o artık öyle bir hale geldi ki, tanıdığım hiç kimseyi tanımıyor, bildiğim hiç bir şeyi bilmiyor.
ölüm soluyor sonra kapıya doğru çeviriyorum başımı, niyeyse. kapının kulbu açılıyormuş gibi. bakıyorum, bakıyorum, hala açılıyor sanki. oda çok karanlık. kapı açılmıyor. ruh bu saatten sonra darbe yemez, darbe yapar
E: koku yayıyor odaya sanki kapı açılmış gibi. bir gölge giriyor arından içeri kapı hala kapalı. gölgeler geçebiliyor kapılar içinden sessizce. ölüm kokuyor o da. sanki bir ölü nefes alıp vermiş burada. ölüm kokuyor soluğu ensesinde hissediyor gölge susmak geliyor içinden konuşmuyor. ve her darbe bir sonrakine hazırlığıdır ruhun dinlenmek için bir kaç ölüm mola...
E: belkide ölümün kanadını kırdığı yerde başlar martı uçmaya.. öyle mesut olabilmeli insan bacı kalfa bacı kalfa ıçmak uçmak uçmak istiyorum diye haykırmalı içindeki bütün martılar. ve sen bir martının diğer martılara rağmen kapıp kaçtığı simitin bir parça susamı olabilmelisin hayatta. konuşmalı insan yaada sustuğu yerden başlamalı yaşamaya:) öyle güzel ki...
İ: Dirim kısa ölüm uzundur cehennette herhal abiler dedi bir, aylandı aklından çok cambaz, gecenin mumuydu kahin oldu sonra hep birlikte aktı sanki hep birlikte derkenki sahneyi, kendini anladı ya! yağmur yağdı, yağmur yağdı.. hep yağıyormuş gibiydi oysa yağmur kendinden çıktı sonra, uçurumlar çok da yetiyordu uçmaya onlara da baktı onlara da sonra soyundu işte hala çırılçıplak dedi bir.balığım öldü.ölüsüyle sanıyoruz artık kendimizi.Oğullar oğulluktan sessizce çekilmesini bilmelidir abilerve çıkar sonra birbaşınalığı alır yürür kendi başına ve illa sus diyip!!mor külhaniler hatırlayıp bakarbakamadıklarına, unutmayla bir..- şiirimizi yazamadık abiler.. ve daha çok..
E: her yağmurda ağlardı çiçeklerve ihtiyacı olansuyadır susuz özlemleriinsan en çok canını yakanı mı özler yüzüme çarptıkça tokat gibi yağmur canımı yakar yaktıkça yakar yaktıkça yağmur söndürür ateşimi . peki hem yakan hem söndüren hem ateş hem su peki hem ağaltan hem özlenen peki.. nerde kalmıştı hayat?
İ: ruh artık özgür
E: ruh özgürleştikçe darbelere mahkum..
İ: o artık öyle bir hale geldi ki, tanıdığım hiç kimseyi tanımıyor, bildiğim hiç bir şeyi bilmiyor.
ölüm soluyor sonra kapıya doğru çeviriyorum başımı, niyeyse. kapının kulbu açılıyormuş gibi. bakıyorum, bakıyorum, hala açılıyor sanki. oda çok karanlık. kapı açılmıyor. ruh bu saatten sonra darbe yemez, darbe yapar
E: koku yayıyor odaya sanki kapı açılmış gibi. bir gölge giriyor arından içeri kapı hala kapalı. gölgeler geçebiliyor kapılar içinden sessizce. ölüm kokuyor o da. sanki bir ölü nefes alıp vermiş burada. ölüm kokuyor soluğu ensesinde hissediyor gölge susmak geliyor içinden konuşmuyor. ve her darbe bir sonrakine hazırlığıdır ruhun dinlenmek için bir kaç ölüm mola...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder