Ölüme Gülümsemek

Bir gece acısı sardı içimi İçine yakın bir yerden bir soluk çektim kendime Derken bir baykuşun gözleri deldi geceyi Pusuya yatmış zaman bana yasaklar yazdırıyor Özlemek adını harfsiz bırakmak gibi bir şey Oysa ben başucundan parmak ucuna sevmiştim seni Bir de en çok sözlerim özler sözlerini Sen hiç ayyuka başkaldıran bir isyankar gördün mü? Olur her şey ayyuka çıkar da birgün Sen haksız çıkarsın diye kendine sırf Ben ayyuka başkaldırdım Senin yokluğunu bile savunuyorum Yüreğim ismini kekeliyor yine Acı içeride çokça fazlayken Acın acıma karışıyor Dert değil gidişin oysa Gözlerimin gözlerine ihtiyacı var Hepsi bu... Kabullenip gitmedim diye Kabullenme gitme... Bütün küfürleri boğaza doldurdum bu gece Rıhtımından geçenlere hokkalı tüküreceğim Senin kıyıların bana ait kalmalı Gelip geçenleri kovalayacağım Ya da masallara inanmayalım dersen artık Elmalar düşecek gökyüzünden Sen Adem olacaksın ben Havva Kandırmayacağım seni bu kez Cennette olur birgün bir evimiz Belki 3 belki 5 çocuklu Turuncu laleli bir bahçemiz Ben inandım ya bir kez kavuşacağız diye Şimdi zamandır bizim güzel merhemimiz Oysa şimdi çıksan gelsen Uzatsan ellerini ellerime Ruhun ruhuma değse erise bedenim Oysa şimdi çıksan gelsen Geçmişe geleceğe binbir marziye dizsen Karışsa hayallerin hayallerime Hayat çok kısa sevgilim Bak ben bugün ölüme gülümsedim...