13 Aralık 2010 Pazartesi

Ben Neymişim Be Abi :)

Her girdiğim ortamda etrafım insan dolar. ya da ben insanlara sararım bir şekilde. sonra birden kimseyi istemem etrafımda kaçıp giderim içime... birgün bir bakarım bu halim dert oluvermiş insanların içine. söylediklerime kızarlar. tavrıma kızarlar. bana öyle değil böyle derler. yüzüme gülerler arkamdan konuşurlar sonrada arkamdan konuşan diğerlerini bana ispiyonlarlar :))
günlerden birgün gelir ben vazgeçerim bütün bu karmaşık-saçma muhabbetlerden. bu sefer pes etti derler. kızarlar söylediklerime.
ama kızmalarının sebebi benim yanlış bir şey söylemiş olmamdan kaynaklanmaz, bunu yaptıkları için kendilerine kızarlar. kendi canlarını yakamayacakları için benim canımı yakmaya çalışırlar... sonra ben susarım. onları kendi pişmanlıkları ile başbaşa bırakırım. sonra zaman geçer onlar sanki her şey unutulmuş gibi tekrar gelip aynı oyunu oynamaya devam ederler. ben oyunlarına dahil olurum canım isterse... ama unutmam... sadece nefretimi bir kişiye sakladığımdan başkasına harcamak istemem...onları ciddiye almıyorum dersem yalan söylemiş olurum. fazlasıyla ciddiye alırım onları...merak ederim her şeyde önce.. iç dünyalarını...

2 yorum:

Adsız dedi ki...

tıpkı senin de merak edildiğin gibi...

Dip not: başkasının tabağına uzanmadım bu defa, uzanacakken vazgeçtim bir başkasının da nefreti olmayayım diye. Bir tanesi fazla geliyor zaten...

Güzel yazmışsın. Yaza yaza tanınıyor insanlar, bloglar...

Hım unutmadan saygılar...

Özgür dedi ki...

Nefretini bir kişiye saklamaktansa sevmediğin herkese "HÖNKÜRMEK" daha iyi oluyor sanki ya. Ben öyle yapıyorum, hem sevmediklerimden kurtuluyorum hem de rahatlıyorum. :))