Şimdi Ben...

Bağışlayın beni, evet ilk kez özür dilemenin yolunu arıyorum hayatta...

Bağışlayın beni...

Çünkü hepinizden uzaklaşmak ve uzakta durmak istiyorum.

Çünkü insanların yaptığı her şeyin bedeline katlanması gerektiğine inanıyorum.

Çünkü gücün asla bir etken olmaması gerektiğine inanıyorum.

Çünkü sevdiğimiz insanlar yapıca olsun, başkaları yapınca tüüü kaka demeyi kabullenemiyorum.

Çünkü ayırt etmeksizin, annem babam da dahil hata yapanlara katlanamıyorum...

Çünkü hata yaptığımda bana katlanılmasını istemiyorum.

Çünkü evet ben bunu yaptım sonucunu da göze aldım demenin yapılan davranışı yapmış olma gerçeğini değiştiriyormuş gibi davranmayı benimseyemiyorum.

Aklım ve mantığımın duygusalımı etkilemesinden yoruldum.

Sürüymüşüz gibi davranmaktan yoruldum.

Bir insanı sevmenin göstergesinin onu yedi yirmi dört aramaktan geçmediğini anlatmaya çalışmaktan yoruldum.

Uzakta durup arada bir belki aylar sonra birini görüp onu sevdiğimi hissetmenin kimseyi ilgilendirmediğini söylemekten yoruldum.

Yapacağım dediğim şeyleri kendimde onları yapacak gücü bulunca yapacağım ancak...

O zamana kadar eğer başıma kakacaksanız dinlemeyin beni.

Çünkü hani ne oldu der gibi diktiğiniz gözlerinizden yoruldum...

İçine dahil ettiğiniz olaylardan bunalıp isyan etmekten yoruldum, ama en çok sanki tüm bunlar benim suçummuş gibi davranmanızdan yoruldum.

Ve öğrendim...

Öğrendim ki hiçbir sır, sır olarak kalmıyor...

Öğrendim ki insanlar için kendilerinden daha önemli kimse yok, olması da mümkün değil.

Öğrendim ki huzuru aramanın bir anlamı yok, o canı isterse zaten geliyor.

Öğrendim ki kafama taktığım ufak tefek şeyler içime büyüyor ve ben abartan biri haline geliyorum.

Öğrendim ki her insanın olayları önem sıralaması farklı.

Öğrendim ki biri için değerli olmayı sen tercih edemiyorsun..

Öğrendim ki sonu baştan belli olayların içinde yer almak sadece vakit kaybı..

Öğrendim ki daha hiçbir şey öğrenmemişim hayatta...

Öğrendim ki acı çekmek kavramı sadece insanın beyniyle kendisi arasında, insan isterse unutabiliyor..

Öğrendim ki yeniden başlamak için illa kaçıp gitmek gerekmiyor.

Öğrendim ki insan yanlışlarıyla yüzleşip, evet ben böyle bir insanım ve bu halimden de memnunum dediği zaman hayat aslında yaşanmaya değer bir şekilde başlıyor...

Şimdi ben kimim sorusuna verebilecek birkaç cümlem var artık.

Şimdi kendimi anlatmak için kuracağım cümlelerin çokluğu değil içeriğinin doluluğu önem taşıyor...

Şimdi sadece gerçekten yanında olmak istediğim gerçekten sevdiğim insanlara gitme zamanı..

Şimdi kendimi kabullendim ve geçmişimi affettim..

Şimdi yeni bir evresine girdim hayatımın...

Şimdi yeniden başlamak için uygun bir gün...